F.R.A.N.C.I.S.

Francheska ,  tawag ng mga bakla sakin

Rampa dito, rampa doon kung saan-saan

Alang paki alam kahit pagalitan

Ng magulang na nagpapaaral sakin.

Carlo, ang lalaking nagugustuhan ko

 Ini isip-isip, araw man o gabi

                              Sa paglipas ng panaho’y maging masaya.

                                

Si Sir Jayson,

Si Sir Jayson ay napakabait na guro.

Si Sir Jayson bilang isang guro, ay maunawain sa kanyang mga estudyante, ipinapakita niya na kayang kaya naming ipasa ang kanyang tinuturo na hindi namin iniisip na kami ay pala ay nag-aaral. Siya ay madalas magpatawa sa aming klase kaya kaming mga estudyante niya ay hindi tinatamad na makinig sa kanyang mga itinuturo o leksyon. Madami kaming natutunan tungkol sa retorika sa kanyang pagtuturo saamin, natuto kami ng mga tamang gamit ng mga salita. Si sir din ay marunong maki bagay o makisalamuha sa kanyang mga estudyante, kaya niyang makuha ang loob ng kanyang mga nakakasalamuha ng walang kahirap hirap. Si sir Jayson din ay ang klase ng guro na hindi ka i-pre-presure na mag aral na mabuti, ibig kong sabihin hindi ka niya hahayaang mahirapan sa inyong pinag-aaralan.

Si Sir Jayson bilang isang ordinaryong tao, siya ay mabait na kaibigan at maasahan. Siya ay may mabait na kalooban sa kanyang mga malalapit na kaibigan. Hindi ko man siya ganoon ka-close, nararamdaman kong ganun ang kanyang pag-uugali.

Madami kaming masasayang ala-ala habang kami ay nasa pagtuturo ni sir Jayson Sobrevilla. Sana sa mga susunod pa naming mga Filipino ay siya ulit ang maging guro naming.

Sir Jayson, maraming salamat sa iyo… (^_~)

Karananasan ko sa Filipino 110

Sa paglipas ng panahon, lahat tayo ay nagkakaroon ng mga karanasang di makakalimutan.

Sa pagpasok ko dito sa kolehiyo, hindi ko maiiwasan ang magkaroon ng pangit at magagandang karanasan, isa na dito ang mga karanasan ko sa Filipini 110 sa pag tuturo ng napakabait naming guro na si sir Jason Sobrevilla .

Para saakin, sa tuwing magkaklase kami ng Filipino 110, ang klase ay hindi nagiging boring kapag sinimulahan na ng aming guro  ang kanyang pagtuturo. Kaming mga estudyante ay hindi inaantok o tinatamad making dahil masaya magturo ang aming guro, sinasamahan nya ng mga biro ang kanyang mga tinuturo kaya hindi kami tinatamad making sa klase niya. Isa din palang dahilan kung bakit kaylangan naming making ay dahil baka kami ang susunod na niyang tawagin, (he-he). Hindi ko makakalimutan ang subjeyk na ito dahil madami akong natutunan sa Retorika lalo na ang mga gamit ng mga tamang salita, gaya ng, bibig sa bunganga, pinto sa pintuan at iba pa. Di ko rin malilimutan ang mga activity na pinapagawa sa amin na may kinalaman sa pinag aaralan naming, isa sa mga nagustuhan ko ay noong nagsulatan kami ng mga positibo at negatibo na katanian o pag-uugali n gaming mga kaklase sa aming mga likuran. Nagiging Masaya din, kapag kami ay nag-ku-quiz o kaya ay nag-e-xam di gaya ng mga iba naming sujeyk dahil hindi kami napre-presure o kaya hindi kami gaanong nahihirapan dahil nga siguro madali yung gawain o naiintindihan lang siguro naming yung pinag-aaralan naming (ha-ha-ha!! kapal!!!).

Hangang sa matapos an gaming pag-aaral sa Filipino 110, wala akong maalalang hindi magandang araw na nag-aral kami ng subjeyk na ito. Basta, ang masasabi ko lang ay madami akong natutunan at naging masayatalaga ang subjeyk na ito. (^_~)      

P-noy para sa Pinoy

Para sa akin bilang isang mamamayan na nasasakupan ni Pangulong Benigno Aquino o mas kilala sa pangalang NoyNoy o P-noy, kontento naman ako sa kanyang pamamalakad dito sa ating bansa. Nakikita ka sa kanyang pamamalakad na may kakayahan siyang paunlarin ang ating bansa balang araw. Sa ngayong halos nagsisimula pa lamang siya sa kanyang katungkulan bilang presedente n gating bansa, marami siyang mga plano at proyekto para sa ating bansa upang ito ay mapaunlad.

Isa sa mga magagandang ipinatupad n gating pangulo ay ang dagdag na dalawang taon para sa mababa at mataas na paaralan na ipapatupad sa susunod na taon ng pag aaral, para sa akin ito ay makakabuti para lalong mapaunlad ang kalidad ng edukasyon dito sa ating bansa. Ipinatupad din niya ang pagbabawal sa paggamit ng mga wang wang na makakabuti rin upang mabawasan ang ingay sa mga kalye na nakakagdulot ng higit na ingay na nakakapagbulabog lalo na sa mga hospital, simbahan at mga paaralan. Isa rin sa mga sinabi niya ay ang kung tayong mga Pilipino ang matatanim ng palay, tayo ang aani at tayo ang makikinabang sa ating pinaghihirapan at hindi ang ilang mga bansa, sinasabi lang niya na tankilikin natin ang sariling atin. Nabawasan din ang bilang ng mga kurapsyon ditto sa bansa na isa sa mga malalaking balakid sa pag unlad ng ating bansa.

Ito ang ilan sa mga programa at mga proyekto ni P-noy na kanyang nasimulahan na sana ay matapos niya hangang sa mapaunlad niya ang Pilipinas.(^_~)

Sampung Taon Mula Ngayon

Lahat tayo ay may mga kanya kanyang plano at kagustuhan sa buhay na makamit balang araw at gagawawin natin ang lahat ng ating makakaya upang makamit ang mga bagay na ito, sabi nga nila “libre ang mangarap”.

Ako, nakikita ko ang aking sarili sampung taon mula ngayon bilang isang matagumpay na Information Technology Proffesinal na nagtratrabaho sa isang malaking kumpanya sa South Korea tulad ng kursong kinukuha ko ngayon dito sa CLSU. Pagkalipas ng sampung taon mula ngayon, ako ay nasa 27/28 na taong gulang pa lamang at gaya ng plano ko sa buhay ako ay nagsosolo parin sa buhay, walang asawa o kahit anung may kinalaman sa pakikipagrelasyon sa ibang tao (ha-ha) at ang tangi kong pinagkakaabalahan bukod sa aking trabaho sa South Korea ay ang patuloy na pagkolekta ko ng mga Korean Drama Series at mga K-pop merchandise. Sampung taon mula ngayon ay nakakatulong na ako sa aking mga magulang, nakakatulong na rin ako sa pagpapaaral sa aming bunsong kapatid, at maaring nakapagpatayo na rin ako ng malaking bahay para sa aking mga magulang (ha-ha). Maari ring ako ay nakapagpatayo na rin ng sarili kong bahay may sariling sasakyan at nakabili na rin ng ilang mga lupa at ari-arian pagkalipas ng sampung taon mula ngayon.

Ang mga bagay na ito ang pumapasok sa aking isip kapag iniisip ko ang aking sarili sampung taon mula ngayon na sana ay magkatotoo balang araw at gagawin ko ang lahat upang makamit ko ang mga pangarap na ito. (^_~)

                                                                                                                                         

Awit ng Aking Buhay

Lahat ng tao ay may kanya kanyang paboritong kanta, mga awiting gusto lagi nating pinakikinggan ng paulit ulit at maaring ang ilan sa mga linya sa mga kantang ito ay maari nating i konekta sa ating buhay.

Ang mga linyang “I’m beautiful in my way coz god made no mistake I’m on the right track baby I was born this way, don’t hide yourself in regret just love yourself and your set, I’m on the right track baby I was born this way…” ni Lady gaga ng pinasikat nya sa kantang “BORN THIS WAY”  ang naiisip kong awit ng aking buhay, dahil sa mga linyang ito nagkakaroon ako ng tiwala sa aking sarili sa lahat ng pagkakataon na ipakita kung ano ang meron ako. Sinasabi sa kantang ito na lahat tayo ay may kanya kanyang kagandahan sa ating kanya kanyang paraan, hindi dapat natin ikahiya kung anu ang meron sayo dahil ito ang bigay sa atin ng gumawa sa ating lahat. Sa kantang ito natutunan kong mahalin at pahalagahan ang aking sarili. Gusto ko rin ang kantang ito dahil isa ito sa mga kanta ni Lady gaga na isa sa mga idolo ko.(^_~)

CRUSH KO = )

Una sa lahat, anu nga ba ang crush para saakin? Ito ay ang isang normal na nararamdaman ng isang tao para sa ibang tao o ang paghanga ng isang tao sa kapwa. Nararamdaman ito ng isang normal na tao kapag  ang isang ay may nakitang gusto niyang mga katangian at pag-uugali sa isang tao. Ito ang pagkakahulugan ko sa salitang crush.

 

Ako, bilang isang normal na tao, madalas din akong magkaroon ng mga crush o paghanga sa isang tao (he-he..). Kadalasan ang mga nagiging crush ko ay nakikita ko sa mga taong kaparehas ko ng kasarian (ha-ha-ha!!). Di ko alam pero yun talaga eh, gaya nalang ngayon, mayroon akong crush na lalaki, kaklase ko siya noong kami ay first year pa lamang dito sa CLSU. Pero nagkahiwalay kami ng seksyon ngayong kami ay nasa ikalawang taon na ng pagaaral sa kolehiyo, pero parehas parin naman ang kinukuha naming kurso kaya kahit papaano ay nagkikita parin naman kami sa aming departamento. Gaya ng mga napapanuod ko sa mga koreanovelas , may mga pagkakatrulad siya ng hitsura sa mga lalaking bida sa mga ito. Marahil siguro kaya mabilis ko siyang nagustuhan. Bukod doon, gusto ko rin ang pagiging mabait nya saakin, hindi sya kagaya ng iba na dahil alam nilang gwapo sila malakas na ang loob na magyabang. Gusto ko rin ang pagiging sweet nya kapag kami ay nagkakasalubong sa daan. Ang lalking aking binabanggit ay itatago ko na lang sa pangalang Karlo.

Ngunit, may mga pagkakataong nagkaka-crush din ako sa isang babae (ha-ha). Syempre di ko rin naman maiiwasang maramdaman ito lalo na kapag ang babaeng ito ay nagpapakita ng mga katangian na gusto ko sa isang tao o 

babae.

Para saakin ang mga ganitong bagay gaya nga ng pagkakaroon ng mga crush ay hindi permanente, hindi magtatagal, mawawala din ang espesyal mong nararamdaman na ito  sa isang tao at makakahanap ka na naman ng panibagong tao na pagtutuonan  mo ng iyong pansin at kababaliwan, gaya nga ng sabi nila na walang permanente dito sa ating mudo. (^_~)

KUNG AKO AY ISANG BAGAY

Bawat tao ay may kanya kanyang katangian, ang ilan ay mabuti at ang iba naman ay di kagandahan. Ang mga katangiang ito ay mga bagay na nagrerepresenta ng ating pagkatao, mga katangiang maari nating ihalintulad sa mga katangian ng mga bagay na ginagamit at nakikita natin sa pang araw-araw nating pamumuhay.

Kung ako naman ay mamimili ang isang bagay na maari kong ihalintulad sa aking sarili, ang bagay na ito ay ang salamin. Bukod sa lagi kong dala ito sa aking bag at di ako papasok na hindi humaharap sa salamin, may mga katangian ang salamin na bagay ihalintulad sa aking pagkatao. Una sa lahat, alam natin na ang salamin ay nagbibigay ng replekson sa ating mga sarili, tulad ko bilang isang tao, para lang din akong salamin na kung anung mga bagay o pag uugali ang pinapakita ng ibang tao saakin at kung papaano nila ako ituring at itrato, ganun din ang ipapakita ko sa kanila. Ang salamin din ay isang bagay na babasagin, na kapag nabasag, buuin mo man ulit ito ay meron at meron ka paring lamat ng basag na makikita mula rito, gaya lang din yan ng aking pagtitiwala at pagmamahal sa isang bagay o tao na kapag nagkaroon ng lamat ang aming tiwala sa isa’t isa, ito ay mahirap na muling buuin o ayusin, at kung ito man ay mabuo pa, hindi na ito gaya ng dati kong pagtitiwala na buong buo parin.  Sa harap din ng salamin natin binabanggit ang mga tanong gaya ng “maganda ba ako?”,”ganun naba ako kapangit?”, “Ok naba itong suot ko o bagay ba saakin itong damit na ito?” at iba pang mga katanungang madalas na tinatanong sa isang kaibigan, gaya ko, sasagutin ko ang mga katanungang gaya nito na hindi makakasakit sa kanya bilang isang kaibigan. Ang salamin din ay maituturing din na bestfriend ng mga babae, karamihan kasi sa mga babae ay conscious sa kanilang mga hitsura kaya lagi silang may dala-dala nito. Tulad ko mas gusto kong kaibigan ang mga babae kaysa sa mga lalaki (ha-ha!!), mas komportable kasi ako pag sila ang mga kasama ko dahil nga siguro..... alam mo na.....(ha-ha-ha). Isa pang bagay na kaparehas ko sa salamin ay ang pasasabi ng totoo, gaya ng salamin, kung anong mukha ang ihaharap mo rito yon at iyon pa rin ang ipapakita sayo wag kang umasang pag di ka ganon kagandahan at pag humarap ka sa salamin ay maganda ka na (anu ka siniswerte). Gaya nga ng isang salamin nagsasabi lang ako ng totoo.

Ito ang mga bagay na maiihalintulad ko sa aking sarili sa mga katangian ng salamin. Mga ugali at mga katangiaan na meron sa isang salamin, positibo man o negatibo. (^_~)

Francis C. Mariano

Noong ika-lima ng Oktubre, taong 1993, sa isang tahimik na lugar sa probinsya ng Aurora(dipaculao), isang mag-asawa ang nabiyayaan ng isang lalaking sanggol at ito ang kaunaunahan nilang anak. Pinangalanan nila itong Francis C. Mariano ayon na rin sa kagustuhan ng kanyang mga tita. Ang sanggol na ito rin ang kaunaunahang apo ng kanyang lola marahil siguro kaya siya narin ang naging paboritong apo nito. Di nagtagal, ang mag-asawang ito kasama ang sanggol ay lumipat ng tirahan sa bahay ng kanyang lola (maria aurora) dahil doon nakatira ang nanay ng lalaki kasama ng kanyang mga kapatid. Doon na lumaki ang batang iyon at doon na rin siya nagkaroon ng dalawa pang mga kapatid.

Ang batang iyon ay ako. Habang ako ay lumalaki, nagkakaroon din ako ng mga bagay na kinagigiliwan gaya ng ibang mga bata katulad ng panunood ng mga pambatang palabas(cartoons), pati na rin ang mga teleserye tuwing gabi. Nahilig din ako sa mga larong pambabae noong ako ay bata gaya ng mga chinese garter, luto-lutoan o bahay-bahayan at pati ang paglalaro ng mga manika. Sa paglipas ng panahon, ako ay lumaking batang mabait, masunurin sa magulang, at may takot sa Diyos.

Nang ako ay mag limang taong gulang, pinag-aral ako ng aking mga magulang sa Wenceslao Elementary School, isang paaralan sa aming barangay at natapos ko ang pag-aaral ko ng elementary noong taong 2006. Kinuha ko naman ang aking pag-aaral sa mataas na paaralan sa Wenceslao National High School. Masasabi ko na ang ilan sa mga pinakakamasayang nangyari sa buhay ko ay noong ako ay nasa mataas na paaralan kasama ang aking mga kaibigan at kaklase. Sa apat na taon ko sa mataas na paaralan, sumali ako ng drum and lyre bilang xylophonist ng aming paaralan na lumalaban tuwing kapyestahan ng aming bayan nalagi naming nakukuha sa tatlong pinakakamagaling. Sa pagsali ko dito madam akong naging mga kaibigan at masasayang ala-ala habang kami ay nag prapraktis pati narin tuwing araw ng kompitisyon. Syempre di mawawala dyan ang swimming ng buong grupo pagkatapos ng kompitisyon bilang pagseselebreyt narin ng pagkakapanalo. Isa rin sa mga di ko malilimutan noong akoy kasalukuyang nag-aaral sa sekondarya ay kapag sumasapit ang kapaskuhan, sa panahong kasi ito kami nagkakaroling ng aking mga kaklase sa mga kalapit na barangay at pasko rin ang pinakamasayang panahon para sa aming mga mag kakaklase dahil dito lang kami nakakapagbigayan ng mga regalo at mga bagay na nais naming ibahagi sa isa’t isa. Ngunit di rin nagtagal, umabot din kami sa puntong pagtatapos ng high school. Ang iba sa amin ay nagpatuloy ng pag-aaral at ang ilan naman ay sinasabing magtitigil muna ng pag-aaral dahil na rin siguro sahirap ng buhay.

Ngayong nasa ikalawang taon na ako sa kolehiyo at kasalukuyang nag-aaral dito sa Central Luzon State University, kumukuha ako ng kursong Bachelor of Science in Information and Technology sa kadahilanang gusto kong magtrabaho ng patungkol sa computer nang sa ganooy makatulong ako saaking mga magulang na syang naghirap na kumayod upang akoy makapag-aral at parana rin sa aking pansariling interes.

Ngayong ako ay labingpitong taong gulang na madami akong mga bagay na pinag kakaabalahan sa buhay gaya pagkolekta ng mga paborito kong koreanovelas at iba pang mga bagay na may patungkol sa Korean entertainment(k-pop). Isa rin sa mga pinag kakaabalahan ko ay ang tinatawag nilang social networking o mas kilalasatawag na facebook.

At sa huli, umaasa akong makakapagtapos ng aking pag-aaral sa tulong ng Poong May kapal.

Ang Aking Pamilya

Sa tahimik na bundok ng Aurora, nabuo ang aming pamilya, ang pamilya Mariano, isang pamilyang may pagkakaisa, tahimik,  masaya, may takot sa Diyos, at pamilyang nirerespeto. Ang pamilyang ito ay pinamumunuhan ng  isang responsableng ama na nagngangalang Franklin M. Mariano at isang mapagmahal na ina na nagngangalan namang Carmelita C. Cuaresma. Dahil sa kanilang wagas na pagmamahalan sila ay nabiyayaan ng tatlong anak, dalawang lalaki at isang babae at ito ay sina Francis, Garnet, at Jessa  Amor.

Ang haligi ng tahanang ito ay isang amang responsable at ginagalang, ipinanganak siya noong ika-12 ng Disyembre taong 1971 na ngayo’y 40 anyos na sa kasalukuyang taon, at siya ang panganay sa pitong magkakapatid. Sekondarya lamang ang pinakamatas niyang naabot sa kanyang pag-aaral, dahil na rin siguro sa kahirapan ng buhay noong kapanahunan nila. Dati rin siyang tagapagtanggol ng ating bayan, pero dahil sa payo ng kanyang ina sa kanya na tumigil sa pagsusundalo, pinili nalang niya na bantayan ang sariling pamilya. Ngayon ang pagsasaka ang kanyang ipinangbubuhay sa kanyang mga anak at asawa. Ganoon pa man sapat ang kanyang kinikita sa kanyang pagsasaka upang kaming magkakapatid ay makapag-aral at makakain ng sapat sa isang araw.

Ang ilaw naman ng tahanang ito ay masasabi kong mabuting ina dahil napalaki niya kaming maayos, masunurin at higit sa lahat ay may takot sa Diyos. Siya ay ipinanganak noong ika-11 ng Nobyembre taong 1976 na ngayo’y 35 anyos sakasalukuyang taon, siya naman ang pangatlo sa apat na magkakapatid. Katulad ng aking ama, sekondarya lamang din ang kanyang natapos, na ngayon ay may maliit na tindahan na kumikita naman ng sapat para matustusan ang aming pang araw-araw na pangangailangan.

Ang pangalawa sa aming magkakapatid ay lalaki na ipinanganak noong ika-14 ng Setyembre taong 1995 na ngayo’y 15 taong gulang. Masasabi ko na mas malapit sa akin kaysa sa aking kapatid na babae dahil magkalapit ang edad  kaya mas nagkakasundo kami. Siya ay mahilig maglaro ng baril-barilan at mahilig manuod ng mga aksyong pelikula. Siya ay kasalukuyang nag-aaral sa Wenceslao National High School na inaasahang magtatapos ngayong darating na Abril. Siya ay nagbabalak na magsundalo.

Ang bunso naming kapatid ay ang paborito sa aming tatlong aming mga magulang dahil sa siguro’y siya ang nag-iisang babae at bunso sa aming magkakapatid. Siya ay isinilang noong ika-29 ng Disyembre taong 1999 na ngayo’y 12 taong gulang na. Siya ngayo’y kasalukuyang nag-aaral sa Wenceslao Elementary School, na nagbabalak naman na maging isang mahusay na guro balang araw.

Sa kalagayan ng aming pamumuhay ngayon, namumuhay kami ng masagana, tahimik, at masaya sa aming probinsya at ang mga iyon ang mga bagay na kaylangan upang masabi na ang aming pamilya ay maayos.